Skręcenie stawu skokowego część 1 Skręcenie stawu skokowego, zwane potocznie skręceniem kostki, to jeden z najczęściej spotykanych urazów narządu ruchu. Dotyczy wszystkich, a w szczególności sportowców, ludzi aktywnych fizycznie, otyłych, pracujących w terenie, czy podczas zimowego spaceru, gdzie bardzo łatwo można stawy. Skręcenie stawu skokowego jest jedną z najczęstszych kontuzji sportowych. Nagły wstrząs lub skręcenie może nadmiernie rozciągnąć i zerwać więzadła podtrzymujące staw, powodując ból i obrzęk. Leczenie skręconego stawu skokowego obejmuje odpoczynek, okłady z lodu i ćwiczenia zwiększające siłę oraz mobilność. S93.0 - Zwichnięcie stawu skokowego. S93.4 - Skręcenie i naderwanie stawu skokowego. S97.0 - Uraz zmiażdżeniowy stawu skokowego. S97.8 - Uraz zmiażdżeniowy innych części stawu skokowego i stopy. S99.7 - Liczne urazy stawu skokowego i stopy. S99.8 - Inne określone urazy stawu skokowego i stopy. Ile mogę otrzymać z ZUSu procentów uszczerbku na zdrowiu za skręcenie stawu skokowego bez powikłań w miejscu pracy z powodu zaniedbania § Szkoda na osobie. Zadośćuczynienie z OC sprawcy. Brak trwałego uszczerbku na zdrowiu (odpowiedzi: 3) Jestem poszkodowanym w wypadku komunikacyjnym. Interesuje mnie kwestia szkody na osobie. Zwichnięcie stawu skokowego. S93.1. Zwichnięcie palca (palców) stopy. S93.2. Pęknięcie więzadeł na poziomie stawu skokowego i stopy. S93.3. Zwichnięcie innych i nieokreślonych części stopy. S93.4. Skręcenie i naderwanie stawu skokowego. Ile dostanę odszkodowania za skręcenie lewego stawu skokowego? 2013-02-28 15:53:04; Co jest gorsze złamanie nogi czy skręcenie stawu skokowego? 2012-11-19 17:46:09; Ile kasy dostane za skręcenie stawu skokowego? 2012-11-25 15:22:37; Skręcenie stawu skokowego, kostki. 2010-10-24 13:26:26; Czy to może być skręcenie stawu skokowego? 2014 Skręcenie i naderwanie stawu skokowego – odszkodowanie. Aby uzyskać odszkodowanie za skręcenie i naderwanie stawu skokowego, trzeba ustalić, kto ponosi winę za zdarzenie. Jeśli do uszkodzenia ciała doszło np. na nieodśnieżonym chodniku, do wypłaty odszkodowania może być zobowiązany zarządca miejsca. xSTr9. Do skręcenia stawu skokowego dochodzi w rejonie struktur więzadłowych. Dotyczy to więzadeł: więzadła skokowo-strzałkowego przedniego (ligamentum talofibulare anterius ATFL) i więzadła skokowo-piętowego (ligamentum calcaneofibulare CFL). Więzadła te pełnią funkcję stabilizacji stopy i chronią przed nadmierną inwersją. Skręcenie stawu skokowego zachodzi w momencie, gdy stopa jest ustawiana w inwersji i zgięciu podeszwowym. Wyróżniamy 3 stopnie uszkodzenia stawu skokowego: I stopnia – polega na nadciągnięciu więzadeł bez ich przerwania z niewielkim obrzękiem i zaburzeniem funkcji, II stopnia – dochodzi do naderwania więzadeł z obrzękiem, zaburzeniem funkcji i niewielką niestabilnością, III stopnia – całkowite zerwanie więzadeł (ATFL i CF), masywny obrzęk, brak możliwości obciążenia kończyny i duża niestabilność. Uszkodzeniu temu towarzyszy uczucie rozdzierania lub trzask, noga puchnie w rejonie kostki bocznej, praktycznie natychmiast czuć silny ból w tym rejonie. Kiedy ból zmniejszy się, czuć tkliwość uciskową na przedniej krawędzi kości strzałkowej. Skręcenie stawu skokowego dochodzi w takich sportach jak baseball, siatkówka, piłka nożna, taniec nowoczesny, balet czy też bieganie, kiedy mięśnie zginające stopę grzbietowo są zmęczone i nie trzymają stopy w prawidłowym ustawieniu. Błędem jest noszenie nieprawidłowego, wychodzonego obuwia, które nie stabilizuje stopy. Brak w treningu ćwiczeń sensomotorycznych poprawiających stabilność stopy podczas zawodów lub ciężkiego treningu. Diagnoza skręcenia stawu skokowego Diagnozę skręcenia stawu skokowego zaczynamy od obejrzenia stopy, będzie widoczny obrzęk w rejonie kostki bocznej, mogą pojawić się wybroczyny. Badamy palpacyjnie rejon kostki bocznej w miejscu więzadeł, miejsca te będą bolesne. Wykonujemy także testy stabilności: test szufladki przedniej i test stabilności stawu skokowego (inwersji stopy). Możemy wykonać RTG, aby wykluczyć złamanie kości oraz USG, aby określić stopień uszkodzenia więzadeł. Leczenie skręconego stawu skokowego W pierwszej chwili po urazie stosujemy zasadę PRICE: Protection-ochrona Rest-spokój Ice-lód Compression-ucisk Elevation-uniesienie kończyny Profilaktyka kostki stawu skokowego Chcąc uniknąć skręcenia stawu skokowego lub przyspieszyć proces leczenia, jeśli już do niego dojdzie, możemy się zabezpieczyć na kilka sposobów. Bardzo ważny jest dobór odpowiedniego obuwia. Jeśli będziemy ćwiczyć w znoszonych już butach lub takich, które nie stabilizują nam stopy, to z pewnością powiększymy prawdopodobieństwo wystąpienia urazu. Co do butów, należy udać się do specjalisty fizjoterapeuty, który doradzi nam jak dobrać odpowiednie obuwie. Jeśli już dojdzie do urazu, to przy powrocie do aktywności możemy zastosować Taping w celu zabezpieczenia stopy przed ponownym urazem. Najważniejsze jest stosowanie treningu nerwowo-mięśniowego, który poprawi stabilizację naszej stopy i prawidłowe funkcjonowanie mięśni, np. ćwiczenia na dyskach sensomotorycznych, piłkach gimnastycznych. Powinniśmy dbać o elastyczność mięśni, torebek i aparatu więzadłowego, np. streching mięśni łydki. Autor: mgr Kamil Perczak Skręcenie stawu skokowego Leczenie zapewnia: Filia Warszawa Praga Południe „Majdańska Team” Nie ma chyba człowieka, który choć raz w życiu nie doświadczył urazu stawu skokowego, popularnie nazywanego kostką. Wystarczy się pośliznąć, potknąć na nierównej powierzchni lub krzywo stanąć i skręcenie mamy jak w mianem skręcenia określa się przekroczenie fizjologicznego zakresu ruchu w stawie skokowym, które doprowadza do uszkodzenia torebki stawowej oraz więzadeł. Statystyki mówią, że każdego roku uraz ten przytrafia się 350-360 tysiącom Polaków. Pod względem częstotliwości plasuje się więc on w ścisłej ortopedycznej czołówce. Skręcenie kostki – supinacyjne, pronacyjne W zdecydowanej większości przypadków (ponad 90 proc.) do skręcenia kostki dochodzi, gdy stopa wywija się na zewnętrzną krawędź (czyli w tzw. mechanizmie supinacyjnym). Zazwyczaj ma to miejsce przy jej nieprawidłowym obciążeniu podczas zeskoku z wysokości lub biegu. Uszkodzeniu ulegają wtedy zwykle elementy stawu od strony bocznej, a mianowicie więzadła: piętowo-strzałkowe, skokowo-piętowe oraz skokowo-strzałkowe przednie. Znacznie rzadziej (w ok. 5 proc. przypadków) mamy do czynienia z odwrotnym (tzw. pronacyjnym) mechanizmem skręcenia, czyli sytuacją, kiedy stopa wywija się na krawędź wewnętrzną. Z reguły potrzebny jest do tego bezpośredni uraz np. uderzenie w przyśrodkową część. Na szwank są wówczas szczególnie narażone więzadła piszczelowo-piętowe, piszczelowo-skokowe tylne oraz trójgraniaste. Stopnie skręcenia kostki i ich objawy W zależności od ciężkości urazu wyróżnia się trzy stopnie skręcenia kostki: stopień I (lekki) – niewielkie naciągnięcie torebki stawowej i więzadeł. Ból jest mały, nieznacznie przeszkadza w chodzeniu (odczuwa się go np. przy próbie stanięcia na palcach). Pojawia się nieduży, szybko ustępujący obrzęk (z reguły wokół kostki zewnętrznej). Krwiak raczej nie występuje, a jeśli jest to minimalny. Nie ma uczucia niestabilności stawu. Występuje natomiast tkliwość w miejscu urazu. stopień II (umiarkowany) – częściowe przerwanie więzadeł oraz torebki stawowej. W tym przypadku objawy są podobne do skręcenia lekkiego, ale bardziej nasilone. Ból ma średnie natężenie, lecz w pierwszym momencie nierzadko bywa duży i utrudnia, a często uniemożliwia chodzenie. Obrzęk jest spory i szybko narasta. Pojawia się także krwiak. Po pewnym czasie może wystąpić lekka niestabilność stawu. stopień III (ciężki) – całkowite przerwanie więzadeł i torebki stawowej. Silny ból, który w momencie urazu może być paradoksalnie mniejszy niż w przypadku skręcenia o umiarkowanym stopniu, trwa on jednak długo, a podczas prób obciążenia kończyny czy chodzenia jest znacznie większy (najczęściej uniemożliwia jakiekolwiek przemieszczanie się). Obrzęk oraz krwiak są wyraźne (niejednokrotnie obejmują cały staw łącznie ze śródstopiem) i bardzo długo się utrzymują. Praktycznie zawsze pacjent odczuwa mniejszą lub większą niestabilność stawu. Zwichnięcie czy skręcenie? Do popularnych urazów stawu skokowego należy też zwichnięcie. Nie można go jednak mylić ze skręceniem, ponieważ ma inny charakter, jest znacznie poważniejszy i zdecydowanie bardziej bolesny. Skręcenie dotyczy tylko tkanek miękkich. Zwichnięcie polega zaś na nieprawidłowym przesunięciu się względem siebie powierzchni stawowych (z reguły kości skokowej i kości piszczelowej), co często skutkuje rozerwaniem torebki stawowej oraz samych więzadeł. Powaga tego urazu polega na tym, że elementy, które uległy przesunięciu zazwyczaj nie wracają na swoje miejsce. Taki zniekształcony staw wymaga szybkiej interwencji lekarskiej i niezwłocznego nastawienia. W przeciwnym wypadku z czasem dochodzi do ustalenia patologicznego ustawienia powierzchni stawowych, a wtedy jedynym ratunkiem może się okazać otopedyczny i rehabilitacyjnyW dobierzemy właściwy stabilizator jak i wózek inwalidzki. Sprzęt medyczny dostępny na naszej stronie jest najwyższej jakości i posiada bardzo długą gwarancję. Refundacja NFZ. W asortymencie posiadamy: stabilizator kolana, stabilizator kostki, stabilizator barku, stabilizator nadgarstka, orteza tułowia, ortezy stawu kolanowego, ortezy stopowo-goleniowe, ortezy stawu skokowego, sprzęt do ćwiczeń, łóżka rehabilitacyjne, wózki inwalidzkie, balkoniki i podpórki, sprzęt przeciwodleżynowy i wiele innych. Data postu: Posted on 16 maja 2020Skręcenie stawu skokowego statystycznie dotyka 1 na 10 000 mieszkańców Europy Zachodniej. Stanowi również 14-33% urazów doznawanych w sporcie, w rezultacie jest jedną z najczęstszych kontuzji. Staw skokowy tworzą dwa stawy- staw skokowy górny i staw skokowy dolny. Staw skokowy górny zbudowany jest z wklęsłej powierzchni stawowej- widełek kości piszczelowej i strzałkowej, oraz wypukłej- bloczka kości skokowej. Dolny staw skokowy tworzą powierzchnie stawowe kości skokowej, piętowej i łódkowatej. Aparat stabilizujący stawu skokowego dzieli się na czynny i bierny. Do stabilizatorów biernych zaliczamy: od strony bocznej więzadło strzałkowo- piętowe i więzadło strzałkowo- skokowe przednie i tylne. Od strony przyśrodkowej staw stabilizuje więzadło trójgraniaste. Dodatkową stabilność stawu zapewnia więzozrost piszczelowo- strzałkowy. W skład stabilizatorów czynnych wchodzą następujące mięśnie: piszczelowy przedni, trójgłowy łydki, strzałkowy długi i krótki oraz piszczelowy tylny. Zwykle wydaje się, że skręcenie stawu skokowego to błaha kontuzja. W istocie często ma ona dość poważny przebieg, i z racji na uszkodzenia uraz podzielono na trzy stopnie: Stopień I: łagodny. W wyniku urazu występuje naciągnięcie, lub częściowe uszkodzenie aparatu więzadłowego, który zachowuje całkowitą ciągłość. Powstaje niewielki obrzęk i bolesność. W rezultacie nadwyrężenia więzadeł powstaje niewielka utrata funkcji (przenoszenie ciężaru ciała czy bolesność w trakcie chodu) Stopień II: umiarkowany. Podobnie do stopnia I naciągnięcie więzadeł z zachowaniem ciągłości. Ból, obrzęk, oraz ograniczenie ruchomości stawu. W rezultacie urazu powstaje niestabilność funkcjonalna stawu. Chory może mieć problem z przenoszeniem ciężaru ciała. Stopień III: ciężki. Dochodzi do całkowitego przerwania ciągłości więzadeł lub więzadła. Duży krwiak, obrzęk oraz nadwrażliwość. Dodatkowo w stopniu tym mamy do czynienia ze znacznym ograniczeniem ruchu i brakiem możliwości przenoszenia ciężaru ciała. Na koniec warto wspomnieć, że w trakcie skręcenia inwersyjnego może dojść do awulsyjnego złamania podstawy V kości śródstopia. Z tego względu pacjenci u których okolica ta jest bolesna powinni mieć wykonane zdjęcie rtg w celu wykluczenia złamania. Skręcenie stawu skokowego- rehabilitacja Każdy stopień skręcenia cechuje się innym rodzajem uszkodzeń, dlatego ich rehabilitacja nieco się różni. Z uwagi na obszerność tematu przedstawimy przykładowy protokół dla stopnia I i II. 48 -72 godziny od urazu (faza ostra) – przede wszystkim stosowanie zasady PRICEMM, – kriokinetyka, – podawanie niesterydowych leków przeciwzapalnych, – jeżeli konieczne odciążenie kończyny (kule, but ortopedyczny). Kriokinetyka – naprzemienne stosowanie chłodzenia i aktywnego ruchu w stawie w bezbolesnym zakresie ruchu w celu redukcji obrzęku i zapobieganiu powstawania zrostów. 3 -7 dni(faza podostra) – mobilizacja tkanek miękkich, – kontynuacja aktywnego zgięcia podeszwowego i grzbietowego w stawie skokowogoleniowym, – stretching, – jazda na rowerze stacjonarnym, – stopniowe obciążanie (docisk), – ćwiczenia w wodzie (chodzenie, przysiady), – trening propriocepcji. 2 -4 tygodnie (faza kształtowania) – trening aerobowy, – stretching (zwłaszcza w staniu, w dwóch pozycjach), – w celu poprawy stabilności wzmacnianie mięśnia trójgłowego łydki, piszczelowego przedniego, piszczelowego tylnego, mięśni strzałkowych, – trening koncentryczny stabilizatorów czynnych, – wzmacnianie mięśni stabilizujących miednicę i tułów, – trening ekscentryczny stabilizatorów czynnych, – trening wielopłaszczyznowy propriocepcji. 4 -6 tygodni (faza powrotu do zdrowia) – trening interwałowy, hybrydowy, – stretching wielopłaszczyznowy, – intensywne ćwiczenia ekscentryczne stabilizatorów czynnych stawu skokowego, – trening na miękkim podłożu, – trening funkcjonalny, – bieg (z nagłą zmianą kierunku i zatrzymaniem), – trening pliometryczny. Rehabilitacja Gorzów Rejestracja pod numerem telefonu: 888 439 162, lub przez formularz kontaktowy Więcej informacji i cennik tutaj Skręcenie stawu skokowego jest związane z częściowym lub całkowitym uszkodzeniem struktur torebkowo-więzadłowych. Choć zazwyczaj taki uraz można samodzielnie wyleczyć w domu, to zdarza się, że jednorazowa kontuzja wymaga dłuższego leczenia, zwłaszcza jeśli spowodowała rozległe uszkodzenia w nodze. Kiedy może dojść do kontuzji? Na skręcenie stawu skokowego najbardziej narażone są osoby, które prowadzą aktywny tryb życia, trenują sporty takie jak koszykówka, siatkówka, piłka nożna czy piłka ręczna. Dlatego szczególnie ważne jest dobranie odpowiedniego obuwia, które będzie stabilizować nogę. Jednak taki uraz może spotkać także osoby, które nie wykonały rozgrzewki przed treningiem lub przeforsowały swój nieprzystosowany do wysiłku organizm. Skręcenie stawu skokowego może przydarzyć się nawet podczas zwykłego marszu, jeśli niewłaściwie ułożymy stopę. Częstą przyczyną jest także noszenie niewłaściwego obuwia, na przykład na zbyt wysokim obcasie. Skręcenie stawu skokowego u dzieci Jednym z najczęstszych urazów, które spotykają dzieci, jest właśnie skręcenie kostki. Do tego typu incydentów dochodzi zazwyczaj na lekcjach wychowania fizycznego w szkole, podczas gry w piłkę na podwórku lub w trakcie zwykłej zabawy. Wystarczy, że dziecko niewłaściwie ułoży stopę w czasie marszu lub biegu. Będąc świadkiem takiej kontuzji, należy niezwłocznie udzielić dziecku pomocy i upewnić się, czy nie będzie konieczne zabranie go do szpitala. Skręcenie stawu skokowego – diagnoza Z czym wiąże się skręcenie stawu skokowego u dziecka? Objawy, jakie wiążą się z tym urazem, to: ostry ból z boku stopy, ból w całej stopie nasilający się podczas ruchu, problemy z normalnym chodzeniem, brak stabilności w stawie, ograniczona ruchomość w stawie, obrzęk i opuchlizna w okolicach kostki, zasinienie skóry na stopie. Aby mieć pewność, że mamy do czynienia ze skręceniem, warto porównać ze sobą zdrową i kontuzjowaną nogę. Różnica widoczna jest gołym okiem, gdyż opuchlizna i zaczerwienienie występują natychmiast po urazie. Skręcenie stawu skokowego – pierwsza pomoc dla dziecka Jeśli jesteśmy świadkiem skręcenia stawu skokowego, należy wiedzieć, jak udzielić pomocy. Trzeba: zdjąć but, skarpetkę lub inne elementy, które mogą uciskać na kostkę (np. łyżworolki); odciążyć kończynę, czyli najlepiej posadzić wygodnie osobę poszkodowaną i położyć jego stopę w nieobciążającej pozycji, do góry; jak najszybciej schłodzić uszkodzone miejsce. Można zrobić to za pomocą specjalnego aerozolu chłodzącego, lodu bądź okładów z zimnej wody. Dzięki temu choć trochę powstrzymamy tworzący się obrzęk i opuchliznę; założyć opatrunek uciskowy, najlepiej przy pomocy przeznaczonego do tego elastycznego bandaża, w celu unieruchomienia i ustabilizowania kontuzjowanego miejsca. Kiedy poszkodowany trafi już do domu, warto miejscowo zastosować preparaty dostępne w aptekach bez recepty. Najczęściej mają one postać maści, żelu lub tabletki do rozpuszczenia w wodzie i robienia okładów. Dzięki nim skręcony staw skokowy szybciej się zregeneruje, a obrzęk i ból z czasem ustaną. W przypadku niewielkich urazów chwilowe ograniczenie swojej aktywności ruchowej wystarczy, aby wyleczyć skręcenie stawu skokowego u dziecka. Jeśli jednak mimo stosowania okładów i unieruchomienia dziecko nadal skarży się na silny ból, a obrzęk nie znika, może być konieczna wizyta w szpitalu. W najgorszym wypadku lekarz zaleci założenie gipsu lub noszenie odpowiedniej ortezy. Skręcenie stawu skokowego, określane potocznie jako skręcenie kostki, jest jednym z najczęstszych urazów nogi. Co roku kontuzji tej doznają tysiące ludzi, a polega ona na znacznym przekroczeniu zakresu ruchu w stawie skokowym. Zwichnięcie kostki prowadzi do uszkodzenia torebki stawowej i więzadeł. Zdecydowanie najwięcej przypadków – szacuje się, że nawet ok. 95 procent – to podwichnięcie się stopy do wewnątrz. Skręcenie stawu skokowego - przyczyny Zwichnięcie kostki to bardzo częsta kontuzja występująca nie tylko w sporcie zawodowym lub amatorskim, ale również przytrafiająca się podczas wykonywania codziennych prac domowych. Wynika to głównie ze skomplikowanej budowy stawu skokowego z mocno rozbudowanym aparatem więzadłowym oraz działania wielu sił zewnętrznych powodujących liczne przeciążenia stawu skokowego podczas poruszania się. Ryzyko urazu jest najczęściej powiązane z aktywnością, która wymaga dużych ruchów skrętnych (np. podczas gry w tenisa czy koszykówkę), ale też w trakcie biegania po nierównym terenie. Zwichnięcie stawu skokowego czy skręcenie kostki ma związek z obciążeniem po nieprawidłowym ułożeniu stopy w trakcie biegu, lądowania przy skoku, a nawet – podczas marszu. Wśród możliwych przyczyn urazu występuje także suma wcześniejszych kontuzji, dysbalans mięśniowy (nierównowaga mięśniowa), zaburzenia priopriocepcji (czucia głębokiego), uogólniona wiotkość więzadłowa i nieprawidłowa praca stopy (biomechanika) podczas ruchu (płaskostopie). Skręcona kostka jest to naciągnięcie lub rozerwanie więzadeł z uszkodzeniem torebki stawowej. Najczęściej uszkodzeniu ulega więzadło skokowo-strzałkowe przednie, które jest głównym stabilizatorem stawu skokowego. Rzadziej, głównie w wyniku cięższych obrażeń, uszkodzeniu może ulec więzadło piętowo-strzałkowe. skręcenie boczne - podeszwa stopy wykręca się do wewnątrz, przez co uszkadzane jest więzadło skokowo-strzałkowe skręcenie zewnętrzne - podeszwa stopy wykręca się na zewnątrz, powodując uraz więzadła trójgraniastego. Skręcona kostka - objawy Skręcenie stawu skokowego lub skręcenie śródstopia jest związane z częściowym lub całkowitym uszkodzeniem struktur torebkowo-więzadłowych kompleksu skokowego. Dlatego ważne jest, aby określić mechanizm, w jakim doszło do danego urazu. Zakres odczuwanych objawów jest często uzależniony od stopnia uszkodzenia tkanek. Trzystopniowa skala skręcenia stawu skokowego: skręcenie kostki I stopnia: naciągnięcie więzadeł i torebki stawowej, niewielki ból, obrzęk i ograniczenie ruchomości, bez niestabilności skręcenie kostki II stopnia: rozerwanie torebki stawowej i częściowe zerwanie więzadeł, znaczna bolesność, wyraźny obrzęk, częściowa niestabilność, chód z utykaniem skręcenie kostki III stopnia: rozerwanie torebki stawowej i całkowite przerwanie więzadeł, niestabilność stawowa z dużym obrzękiem i bolesnością, trudności z chodzeniem Najczęstszym miejscem odczuwania objawów będzie przednio-boczna część stawu skokowego, co może sugerować uszkodzenia więzadła skokowo-strzałkowego przedniego. Zwichnięcie kostki może być bardzo poważne. Biorąc pod uwagę złożoność urazu, warto jednak zasięgnąć opinii ortopedy, diagnosty czy fizjoterapeuty, by zabezpieczyć stopę przed powiększeniem urazu lub możliwie przyspieszyć powrót do aktywności. Skręcenie kostki – pierwsza pomoc Podobnie jak przy innych urazach sportowych, pierwszą pomocą dla uszkodzonego stawu skokowego jest zastosowanie schematu PRICE. Jest on najczęściej stosowany w przypadku urazów pierwszego stopnia, głównie do postępowania natychmiastowego. Nie obejmuje on jednak czynności w dalszych fazach gojenia się tkanek. P – protection (ochrona) czyli zabezpieczenie bolącego miejsca przed powtórnym urazem; R – rest (odpoczynek) czyli ograniczenie ruchu, aby zapewnić odpoczynek i regenerację nadwyrężonych tkanek;I – ice (schładzanie) czyli stosowanie okładów z lodu (najlepiej gotowe kompresy żelowe) w celu zmniejszenia obrzęku;C – compression (kompresja) czyli zastosowanie delikatnego ucisku w celu zmniejszenia stanu zapalnego i obrzęku;E – elevation (uniesienie) czyli podniesienie kończyny powyżej linii serca, co powinno ograniczyć rozrost obrzęku. Innym powszechnie stosowanym protokołem postepowania pourazowego jest POLICE. W tym schemacie już od pierwszych dni po urazie planuje się strategię postępowania, bazując na dozowaniu optymalnych obciążeń, które pozwolą utrzymać pamięć ruchową w obrębie uszkodzonego stawu. P – protection (ochrona) czyli zabezpieczenie ortopedyczne urazu z zastosowaniem różnych form tapingu, w tym również tapingu sztywnego, który ograniczy zakres ruchu w stawie, nie pozwalając na pogłębienie kontuzji; OL – optimal loading (optymalne obciążanie) czyli dopuszczenie do stopniowego ruchu uszkodzonego stawu, który będzie mobilizował gojenie się tkanek , a granicą działań terapeutycznych będzie pojawiające się doznania bólowe; I – ice (schładzanie) czyli sytuacja podobna jak w przypadku PRICE, choć niektóre źródła mówią o nie traktowaniu urazu lodem dosłownie. Chodzi o obniżenie metabolizmu w wyniku zmniejszenia przepływu krwi przez ochładzane tkanki. Skrajnie niskie temperatury, trzymane w czasie dłuższym niż 8 min, mogą doprowadzić do efektu odwrotnego, czyli zwiększenia obrzęku; C – compression (kompresja) czyli zastosowanie delikatnego ucisku w celu zmniejszenia stanu zapalnego i obrzęku;E – elevation (uniesienie) czyli podniesienie kończyny powyżej linii serca, co powinno ograniczyć rozrost obrzęku. Ostatnio jednak mówi się co raz częściej o jeszcze innym protokole zwanym PEACE&LOVE, składającego się z dwóch części: PEACE (spokój), którym powinniśmy się kierować zaraz po urazie tkanek miękkich oraz LOVE (miłość) w dalszych dniach po urazie. Faza I - PEACE P – protect (ochrona) czyli ograniczenie ruchu na 2-3 dni, co ma zminimalizować ryzyko pogorszenia obecnego stanu. Uszkodzone tkanki powinny zostać odciążone, aby zminimalizować ból; E – elevation (uniesienie) czyli analogicznie jak w schemacie PRICE, uniesienie kończyny powyżej poziomu serca, aby ograniczyć rozrost obrzęku i ułatwić odprowadzenie płynu z kończyny;A – avoid anti-inflammatories (unikanie środków przeciwzapalnych) czyli pozwolenie, aby stan zapalny przyczynił się do stopniowej regeneracji uszkodzonej tkanki. Hamowanie tego procesu przy zastosowaniu środków przeciwzapalnych lub nawet krioterapii utrudnia stworzenie silnej tkanki; C – compression (kompresja) czyli zastosowanie ucisku za pomocą bandaży elastycznych lub kinesiotapingu, co ma zmniejszyć obrzęk; E – education (edukacja) czyli nauczanie procedur postępowania w urazach. Bardzo ważny element procesu leczenia, ponieważ skuteczność rehabilitacji w dużej mierze zależy od współpracy pacjenta z fizjoterapeutą. Faza II - LOVE L – load (obciążenie) czyli dopuszczenie do optymalnego obciążania stawu objętego urazem. Zaleca się powrót do czynności dnia codziennego z uwzględnieniem bezbolesnego zakres – optymism (optymizm) czyli optymistyczne nastawienie pacjenta do rehabilitacji, co według tego protokołu, obok edukacji pacjenta, stanowi najważniejszy składnik w jego prawidłowym powrocie do zdrowia;V – vascularisation (unaczynienie) czyli pobudzanie układu sercowo-naczyniowego ma stanowić wsparcie w leczeniu urazów układu mięśniowo-szkieletowego;E – exercise (ćwiczenia) – czyli zaleca się stosowanie kilka dni po urazie bezbolesnej aktywności fizycznej, co ma przywrócić mobilność, siłę oraz czucie ciała. Osoba kontuzjowana i podejrzewająca skręcenie stawu skokowego powinna unikać czynności zwiększających przepływ krwi i narastanie obrzęku np.: nadmiernie obciążać kontuzjowany staw skokowy, stosować maści o działaniu rozgrzewającym czy ciepła w postaci gorącej kąpieli. Szczegółowa diagnostyka oparta o badanie fizykalne, RTG i USG, w przypadku skręcenia stopy jest niezbędna. Pozwala ustalić stopień urazu oraz wykluczyć poważniejsze zmiany, jak: pęknięcia, złamania czy przemieszczenia. Skręcona kostka często wymaga dalszego leczenia, które jest uzależnione od stopnia uszkodzenia stawu skokowego. Jeśli ortopeda podczas badania klinicznego, wspierając się badaniem obrazowym, wyeliminuje wszystkie poważne patologie (np. złamanie) można od razu rozpocząć działania usprawniające pod okiem fizjoterapeuty. Rehabilitacja stawu skokowego wymaga szybkiej interwencji w postaci wdrożenia indywidualnego programu z optymalnie dostosowanymi obciążeniami. Przyspiesza to powrót do aktywności oraz zabezpiecza przed kolejnymi urazami w przyszłości. Skręcony staw skokowy staje się słabszy i podatniejszy na kolejne urazy. Rehabilitacja stawu skokowego po skręceniu jest na początku ukierunkowana na redukcję bólu, zmniejszenie obrzęku oraz przywrócenie pełnego ruchu w stawie. Kolejnym etapem rehabilitacji jest trening stabilizacyjny, który ma na celu odbudowę stabilności w stopie. Należy jednak pamiętać, że przy powrocie do sportu, po obszernym uszkodzeniu stawu skokowego, warto na początek zastosować stabilizator. Skręcony staw skokowy powinien być dobrze usztywniony. Skręcenie stawu skokowego leczenie Skręcenie kostki lub zwichnięcie stawu skokowego leczone są w zależności od rodzaju i skali urazu: Urazy I stopnia (najłagodniejsze skręcenie stopy): zaleca się jedynie chłodzenie stawu, ograniczenie ruchu oraz noszenie stabilizatora. Powrót do zdrowia trwa około 10 dni. Urazy II stopnia: schładzanie, odciążanie nogi do ustąpienia bólu, noszenie stabilizatora. Urazy III stopnia (najcięższe skręcenie stawu skokowego): schładzanie, odciążanie nogi przez około trzy tygodnie oraz noszenie stabilizatora przez ok. sześć tygodni. Tutaj często leczenie zachowawcze okazuje się niewystarczające i konieczna może okazać się operacja. Rehabilitacja po skręceniu kostki W większości przypadków po urazie skręcenia stawu skokowego należy przejść fizjoterapię. Po urazach II i III stopnia zalecana jest rehabilitacja stawu skokowego, która pozwoli przywrócić pełną funkcję stopy. Fizjoterapeuta pokaże także ćwiczenia na staw skokowy, które poprawią czucie głębokie, ogólną stabilizację, a przez to zmniejszą ryzyko na ponowne zwichnięcie kostki. Należy pamiętać, że staw skokowy będzie w przyszłości bardziej podatny na kolejne kontuzje, dlatego też warto stosować się do zaleceń lekarza i dbać o profilaktykę przeciwurazową. Podstawowym elementem postępowania po skręceniu kostki są odpowiednio dobrane ćwiczenia, zaś proces rehabilitacji powinien być nadzorowany przez fizjoterapeutę lub lekarza prowadzącego. Trudność ćwiczeń jest dobierana indywidualnie i ulega stopniowej progresji w zależności od etapu. Ich wykonywanie może uchronić przed wystąpieniem kolejnej kontuzji. Ćwiczenia stabilizacji i propriocepcji: Ćwiczenia statyczne na podłożu stabilnym po skręceniu stawu skokowego Podstawowym ćwiczeniem jest stanie na jednej nodze przy oczach otwartych i zamkniętych. Kolejne ćwiczenia również są wykonywane w staniu na jednej nodze, w czasie których wykonujemy wspięcia na palce, półprzysiad czy przenoszenie drugiej nogi w różnych kierunkach, tzw. „cztery strony świata”. Ćwiczenia statyczne na podłożu niestabilnym po skręceniu kostki Kolejnym etapem będzie wykonywanie ćwiczeń wymienionych powyżej na różnym podłożu, takim jak: materac, poduszka, dysk sensomotoryczny, Bosu czy trampolina. Ćwiczenia dynamiczne na podłożu stabilnym po skręceniu stawu skokowego W tej części wykonujemy różnego rodzaju wykroki w przód i w tył, przeskoki jednonóż przez niskie przeszkody czy wyskoki obunóż z lądowaniem na jednej nodze. Ćwiczenia te mają na celu imitowanie czynności funkcjonalnych oraz adaptowanie stawu do obciążeń, którym będzie poddawany na co dzień. Ćwiczenia dynamiczne na podłożu niestabilnym po skręceniu kostki Kolejnym etapem będzie wykonywanie ćwiczeń wymienionych powyżej na różnym podłożu. Wykroki możemy wykonywać na poduszkę lub dysk równoważny, wyskoki i przeskoki zaś na materacu lub poduszkach sensomotorycznych. Ćwiczenia tego typu stosowane są w końcowej fazie rehabilitacji. Ćwiczenia wzmacniające mięśnie w obrębie goleni: Ćwiczenia wzmacniające grupę mięśni strzałkowych Mięśnie strzałkowe podczas podwichnięcia bocznego ulegają nagłemu, nadmiernemu rozciągnięciu, co skutkuje ich nieprawidłowym funkcjonowaniem. Izolowane wzmacnianie mięśni strzałkowych, zarówno w skróceniu, jak i podczas wydłużania się mięśnia (tzw. ruch ekscentryczny) pozwala na odtworzenie ich prawidłowej funkcji. Ruch stopy na zewnątrz pobudza działanie tych mięśni. Ćwiczenia wzmacniające mięśnie prostowniki stawu skokowego (ruch tzw. zgięcia grzbietowego) Mięśnie przedziału przedniego goleni również wspomagają ruch stopy na zewnątrz. Po urazie skręceniowym kierunek ten może wykazywać deficyt pod względem zakresu. Unoszenie stopy oraz palców w górę, pobudza mięśnie do wykonywania swojej funkcji. Ćwiczenia wzmacniające mięśnie grupy tylnej goleni Istotnym elementem jest również wzmacnianie mięśni łydki (trójgłowy łydki, piszczelowy tylny), gdyż pomimo ich nadmiernego napięcia wykazują one również osłabienie, co przyczynia się do nieprawidłowego odbicia się od podłoża podczas chodu. Niewydolność mięśnia piszczelowego tylnego może skutkować bólem w obrębie jego ścięgna po stronie przyśrodkowej stopy. Odbudowa prawidłowej funkcji stawu skokowego po skręceniu Po urazie w obrębie stawu skokowego dochodzi do odruchowego odciążania urażonej kończyny. Wpływa to również na duże grupy mięśniowe w obrębie stawu kolanowego czy biodra. Istotna jest tutaj szczegółowa ocena jakości wykonywanego ruchu oraz funkcji całej kończyny dolnej podczas testów funkcjonalnych pod nadzorem fizjoterapeuty. Przed przystąpieniem do treningu dynamicznego wyrównanie występującego dysbalansu jest kluczowe. Jak zapobiegać skręceniom stawu skokowego? Skręcenie kostki (skręcenie stawu skokowego) jest kontuzją typu nagłego i ciężko jest zadbać o jej pełną profilaktykę. Warto jednak zwrócić większą uwagę na trening ogólnorozwojowy, ponieważ brak stabilizacji oraz nadmierne ruchy tułowia również są czynnikami predysponującymi do urazu. Powinien on być ukierunkowany na wyrównanie dysbalansu mięśniowego, poprawę stabilizacji całej kończyny dolnej oraz poprawę wzorców ruchowych charakterystycznych dla wykonywanej funkcji. Stopy stanowią ważny element całego układu lokomocyjnego. To na nich spoczywa ciężar ciała. To od nich też zależy, czy nasze stawy są stabilne. Podeszwa stopy to bardzo ważna część ciała, która zbiera informacje o nierównościach terenu, dzięki którym układ nerwowy może wygenerować natychmiastową odpowiedź poprzez napięcie mięśni. Każda nieprawidłowość w rejonie stopy, jak: płaskostopie, stopa wydrążona czy szpotawość i koślawość pięty, może wpływać na nieprawidłowe ustawienie kolana, biodra, a także kręgosłupa. Również odwrotnie, dysbalans w obrębie np. biodra będzie rzutował na staw skokowy i stopę. Skręcenie kostki można wyleczyć w Rehasport w miastach: Warszawa, Poznań, Gdańsk oraz Konin. Autorzy: dr hab. n. med. Tomasz Piontek, Ortopeda Rehasport Poznań mgr Natalia Reke, fizjoterapeutka Rehasport Gdańsk

ile zwolnienia na skrecenie stawu skokowego